DOC เอกสารต่างๆ

ว่าจะอัพรายละเอียดต่างๆแต่เว้นช่วงเวลานานไปจนลืมไปละว่าจะเริ่มอัพอะไร _”_

บางคนก็ได้คำตอบจากการถามหลังไมค์ไปหมดแล้วรวมทั้งภาพต่างๆซึ่งก็เลยไม่รู้จะอัพอะไรก่อนดี

งั้นวันนี้เอาเป็นเอกสารที่ใช้ในการเดินทางต่างๆแล้วกันเนอะ

และก็ประสบการณ์ความลำบากต่างๆในการแสดงตน

ในการเดินทางแต่ละครั้งแน่นอนว่าทุกประเทศก็มีการยอมรับเพศที่ 3 ต่างกัน

ในสมัยก่อนแค่สาวประเภท2 ที่ศัลยกรรมแปลงเพศแล้วเดินทางไปประเทศต่างๆก็ยังเป็นอุปสรรค

เพราะใน Passport ยังคงเป็นนาย แต่สภาพที่เดินเข้าด่านตรวจคนเข้าเมืองนั้นกลับเป็นผู้หญิง

แน่นอนครับว่าคนบนโลกไม่ใช่ทุกคนที่รับรู้ความสามารถทางการแพทย์อย่างลึก

และบางท่านอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเห้ยเออมันทำอะไรยังไงได้ถึงเพียงนี้แล้ว

เช่นเดียวกันกับ FTM หรือ ชายข้ามเพศ ยิ่งเป็นเรื่องใหม่ในประเทศไทย (ทั้งที่มีมานานแล้ว)

ในบางประเทศก็ยังไม่คิดว่าผู้หญิงสามารถเปลี่ยนเป็นผู้ชายได้มากแค่ไหน

ดังนั้นเวลาจะเดินเข้าแต่ละประเทศต่างๆผมแนะนำให้เตรียมความพร้อม

ดีกว่าไปยืนเถียงกับเจ้าหน้าที่ครับ (บางประเทศเจ้าหน้าที่ก็น่ารักซะให้เกรียติเป็นอย่างดี

แต่บางประเทศก็ละลาบละล้วงมากๆครับ)

น่าจะประมาณสองปีที่แล้วผมเดินทางเข้าประเทศเกาหลีโดยที่ไม่มีปัณหาอะไร

(แต่เตรียมเอกสารไปหมดเลยนะ) เขาแค่มองหน้าทำคิ้วขมวดและมองที่พาสปอร์ต

ทำแบบนี้อยู่สามสี่ครั้งและก็ยิ้มพร้อมกับก้มหัวแสดงความยินดีเป็นการตอบรับ

ผ่านมาได้ฉลุยไม่มีปันหาครับผม

ปีถัดมาผมเดินทางเข้าประเทศสิงคโปร

อ้อลืมบอกอีกข้อ ขึ้นชื่อว่าใช้พาสปอร์ตไทยจะยิ่งโดนจับตาเป็นพิเศษนะครับ

เพราะเครดิตสัญชาติไทยไม่ค่อยงามนัก ไปสร้างวีรกรรมไว้หลายอย่างในการหลบหนีเข้าเมืองครับ

ซึ่งผมก็เข้าใจว่าพวกเขาจะต้องเข้มงวดกับการตรวจสอบว่าพวกเราไม่ใช่พวกสวมรอยพาสปอร์ตคนอื่นเข้ามา

ขณะที่ผมยื่นพาสปอร์ตไปที่ด่านตรวจยังไม่ทันที่เจ้าหน้าที่จะอ่านเอกสารที่ผมยื่นให้หลังพาสปอร์ตเลยครับ

ก็กดปุ่มเรียกเจ้าหน้าที่ฝ่ายตรวจคนเข้าเมืองจากห้องตรวจสอบออกมา

ผมก็ต้องเดินตามเข้าไปในห้องตรวจนั้น (แน่นอนว่าผุ้โดยสารท่านอื่นต้องมองตาเขม็ง)

ประมาณว่าเราลักลอบเอาอะไรเข้ามาผิดกฎหมายประมาณนั้น 555

อันดับแรกผมยื่นเอกสารทั้งหมดที่ผมมีให้เลยครับแล้วถึงนั่งคุยกัน

เอกสารจากรพ.ของจิตแพทย์สองท่าน (2ใบ)

เอกสารรับรองการผ่าตัดจากแพทย์ผู้ที่ผ่าตัดให้เราเอง 

และเอกสารที่ทำงานหรือเอกสารของมหาลัยครับ

เพื่อยืนยันว่าเรามีเหตุให้กลับมาประเทศแน่นอนไม่ใช่จะหนีเข้าประเทศเพื่อไปทำงานหรืออะไร

หลังเจ้าหน้าที่อ่านเอกสารอยู่หลายครั้ง

ก็มานั่งคุยกับผม คุยแบบเป็นมิตรมากครับ

เขาถามว่าทำงานอะไรจบจากที่ไหน ผมมองยังไงคุณก็คือผู้ชาย

ค่ากระบวนการพวกนี้คุณเสียค่าใช้จ่ายเท่าไร

(เค้าคุยแบบเป็นมิตรนะครับเหมือนพยายามให้เรา relax ไม่เครียดหรือเกร็ง)

ผมก็ตอบไปขำไปเล่าไปด้วยความสนุก

ขนเค้าก็พูดขึ้นมาว่าถ้าเมืองไทยให้เกรียติประชาชนด้วยการเปลี่ยนคำนำหน้าให้

จะทำให้พวกคุณใช้ชีวิตแบบปกติโดยไม่มีข้อสงสัยเลยนะครับนี่

ผมก็ได้แต่ยิ้มๆขำๆไป

พอจบบทสนทนา ( 30 นาทีในการตรวจ)

เข้าไปในตู้เพื่อถ่ายใบหน้า และแสกนลายนิ้วมือครับ

และเขาก็จะบันทึกข้อมูลของเราเพื่อให้การเข้าประเทศครั้งหน้าจะมีมาร์คไว้ที่รายละเอียดในคอมเขา

เราก็จะไม่โดนเรียกตรวจสอบแบบนี้อีก ถือว่าเป็นการทำให้เกิดการอายน้อยลงตอนต่อคิวด้วย หุหุ

ด้านล่างนี้ผมก็จะลงตัวอย่างเอกสารที่ผมพกไปนะครับ

ปล.เอกสารทุกฉบับตอนพกไปต้องเป็นตัวจริงไม่ใช่สำเนาครับ

ตราประทับทุกใบต้องเป็นแบบน้ำหมึกไม่ใช่ตราปริ้นท์ ถือว่าใช้ไม่ได้นะครับ

เอกสารทุกใบแน่นอนครับว่าต้องเป็นภาษาอังกฤษ 

(การพกพาแบนี้ทำให้เยินครับ 555 เอกสารทุกใบจะถูกใช้งานอยุ่ตลอดเวลาในประเทศต่างๆ)

ขณะเดินทางอยู่ภายในประเทศเช่นเชคอินโรงแรมยังต้องใช้เลยครับ

ผมขอเซนเซอร์รายละเอียดสำคัญๆส่วนตัวต่างๆนะครับ

เช่นวันเดือนปีเกิด รหัสผู้ป่วย ชื่อนามสกุล เพื่อป้องกันคนค้นข้อมูลจากรพ.ครับ

และก็ผมขอพิมพ์ลายน้ำไว้ทับกระดาษเพื่อป้องกันไม่ให้ถูกนำไปใช้ในที่อื่นอย่างที่ผ่านมาครับ

ใครที่เอาไปโพสต์ตามเว็บบอร์ดหรืออะไรก็จะได้ไม่เข้าใจผิดแบบที่ผ่านๆมาอีก

ว่าด้วยเรื่องฮอร์โมนและการตรวจเลือด

และด้านล่างนี้คือเอกสารสำหรับการตรวจเลือดของผู้ที่อยู่ในขั้นตอนของการใช้ฮอร์โมนนะครับ

ซึ่งผมได้กล่าวไว้ในหน้าก่อนๆแล้วว่าเหตุผลอะไรที่ผมไม่อยากให้ใช้ยากันเองนอกรพ.

ต่อให้คุณจะย้ำว่ามีคนฉีดให้ มีพยาบาลฉีดให้ ผมไม่ได้กังวลเรื่องนั้นหรอกครับ

แต่ที่สำคัญคือสิ่งที่เปลี่ยนแปลงและให้ผลกระทบภายในร่างกายของพวกคุณต่างหาก

รวมถึงโรคต่างๆที่ค่อยๆแทรกเข้ามาโดยที่คุณไม่รู้ตัวจนกว่ามันจะแสดงออกมาภายนอก

และส่วนมากพอถึงจุดนั้นก็คือจุดที่สายเกินแก้ครับ

นี่คือตัวอย่างของใบตรวจเลือดของผม

จากปกติก่อนหน้านี้ผมมีภาวะทุกอย่างสมบูรณ์และผมเองก็ไม่ใช่คนที่กินหวานหนักถึงขั้นจะเป็นเบาหวาน

และผมเองน้ำหนักแค่ 48  ครับก็ไม่คิดว่าตัวเองอ้วนเกินไปถึงขั้นไขมันสูงและน้ำตาลในเลือดสูง

รวมทั้งความดันที่สูงปรี๊ดตามมาเป็นระยะ

แต่ผลกลับกลายเป็นเช่นนั้นครับ

(ระยะแรกตรวจเลือดทุกๆ 1-2 และ 3 เดือนครับ หลังๆตรวจทุกๆ 6 เดือน)

ภาวะของผมก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆครับตอนนี้เริ่มมีภาวะของกระดูกแทรกเข้ามา _”_

ค่าน้ำตาลในเลือดก็สูงปรี๊ดจนหมอบอกว่าเข้าข่ายการเป็นเบาหวานซะแล้ว

ความดันก็ขึ้นดิ่งสูงทั้งที่แอลกอฮอล์ไม่แตะบุหรี่ไม่สูบ นี่ขนาดตรวจหลังรับยา 14 วันนะครับ

ถ้าตรวจในระยะ 7 วันแรกที่ยาเข้าสู่ร่างกายแปลว่าสูงมากกว่านี้เยอะมาก

นั่นคือจุดอันตรายครับการที่ความดันสูงโดยไม่รู้ตัวแบบนี้เสี่ยงต่อเส้นเลือดฝอยในสมองแตกมาก

เพราะฉะนั้นต่อให้คุณใช้ยากันเองแต่บอกว่าตรวจเลือดที่อื่นเอาก็ได้

ผมขอถามหน่อยครับว่ามีคุณหมอท่านไหนยอมนั่งอ่านค่าเลือดให้คุณ

เพราะแต่ละ รพ. หน่วยค่าการตรวจเลือดต่างกันนะครับ หมอจะเป็นคนอ่านค่าเลือดให้กับเรา

รวมถึงนั่งคุยกับเราในเรื่องแนวโน้มของความเสี่ยงว่าเรากำลังจะเกิดอะไรขึ้นอีก

ซึ่งถ้าเราไม่ใช่คนไข้ในของหมอแล้ว เขาจะไม่สามารถรู้และแพลนอะไรให้เราได้เลย

เพราะหมอไม่สามารถรู้ได้ว่าเราซื่อตรงต่อการใช้ยาแค่ไหน?

ฉีดมากหรือน้อยเกินไปหรือเปล่า? ถูกไหมครับ เพราะง้นการที่เราเว้นระยะการใช้ยาต่างกัน

หมอก็ไม่สามารถกำหนดปริมาณที่เหมาะและควรให้กับเราได้

นั่นเท่ากับว่า  “คุณเอาตัวเองไปเสี่ยงกับยาที่คุณรู้อยู่แล้วว่ามีผลกระทบด้วยตัวคุณเอง”

แต่ด้วยที่คุณไม่สามารถรับรู้ว่าภายในร่างกายคุณเกิดโรคอะไรขึ้นแล้วบ้างนั่นคือข้ออันตรายครับ

หรือจะสรุปโดยรวมคือยาทุกตัวมีผลกระทบครับ

แต่เราเองกลับไม่รู้วิธีใช้ และการรักษาหรือป้องกันให้เหมาะสม

ก็คือตัวเราและร่างกายเราเองที่ “อยู่ในอันตราย”

เพราะถ้าคุณจะเชื่อขนาดที่ควรใช้ยาข้างขวดของยาละก็บอกเลยครับว่าคุณคิดผิด!

ร่างกายของเราทุกคนมีการดูดซึมที่มากและน้อยต่างกันมากๆครับ

ถ้าใครดูดซึมใช้งานน้อยแต่ฉีดถี่เท่าคนอื่นเขา เท่ากับคุณมียาตกค้างในร่างกายจำนวนมากเกินใช้งาน

แต่หากคุณฉีดน้อยไปการทำงานของร่างกายคุณก็จะอยุ่ตกในภาวะขาดฮอร์โมน

และยิ่งถ้าคุณยังไม่ได้ผ่าตัดรังไข่และมดลูก รังไข่คุณก็จะทำงานแบบทำๆหยุดๆ

ทำให้เลือดที่ควรจะถูกขับออกมากลับคั่งอยู่ภายในท้องน้อยของคุณ

คุณก็จะเกิดภาวะผนังช่องคลอดหนา และสิ่งที่ตามมาคือ ช๊อคโกแล๊ตซี๊ดหรือมะเร็ง

ถ้าคุณจะตอบผมว่า “ยังไงก็แพลนจะผ่าตัดอยู่แล้วไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวก็เอาออก”

คุณเข้าใจผิดอยู่อย่างนึงนะครับว่ามันเหมือนกัน “อวัยวะที่ผ่าตัดออกในขณะที่ปกติ”

กับ “อวัยวะที่ผ่าตัดออกเพราะเกิดปันหาพวกเนื้องอกและมะเร็ง” มันต่างกันครับ

การผ่าตัดหากคุณอยู่ในภาวะมะเร็งแล้วตัวรากจะยังอยู่แปลว่าหมอจำเป็นต้องตัดบริเวณโดยรอบออก

ซึ่งเป็นบริเวณที่อาจเกิดการลามไปแล้วไงครับ แถมคุณยังต้องตรวจเป็นระยะถี่ๆกว่าผู้ที่ผ่าออกในขณะที่ปกติด้วย

ปล.ฮอร์โมนสังเคราะห์คือสเตียรอยด์และที่สำคัญเป็นตัวเร่งมะเร็งมากกว่าคนปกติถึง 200+ นะครับ

ปล.การซื้อฮอร์โมนใช้เองอันตรายเพราะคุณไม่รู้ว่าที่คุณใช้อยู่คือฮอร์โมนผสมอะไรบ้างยี่ห้อนั้นแท้หรือเปล่า

ปล. ฮอร์โมนบางชนิดเอาไว้ฉีดไก่ชนครับ คุณไม่ใช่ไก่

ที่ผมพูดเช่นนี้เพราะมีบางคนที่เข้ามาคุยกับผมพร้อมรูปภาพยาต่างๆที่เขาใช้

ถึงกับตกใจเพราะยาพวกนั้นที่เอามาขายในเน็ตให้คุณฉีดกันเนี่ย

คุณสามารถหาซื้อที่ร้านขายอาหารสัตว์ได้เพื่อฉีดไก่ชนก่อนแข่งขัน 2 สัปดาห์ _”_

อย่าคิดว่าตัวเองเป็นไก่นะครับ ไก่อายุมันสั้นกว่าคุณเยอะ _”_

รักสุขภาพอยากมีชีวิตให้ยืนยาวก็รักษาตัวเองกันให้ดีๆนะครับ

ตัดสินใจจะเดินทางสายนี้แล้ว หมอไม่ใช่ผู้ที่รับผิดชอบชีวิตเรา

ข้อความทางอินเตอร์เน็ตไม่ใช่ผู้ที่รับผิดชอบชีวิตเรา

ยาต่างๆล้วนมี่ผลทั้งนั้น เพียงแค่คุณดูแลระบบการใช้งานมันให้ดีๆแล้วกันครับ

แค่มนุษย์ปกติชีวิตก็สารพัดโรคแล้ว นี่เราไปเร่งโรคต่างๆอีกคงเข้าใจนะครับว่าต้องดูแลตัวเองมากกว่าคนปกติจริงๆ

อย่าตามแก้ในขณะที่เกิดสารพัดโรค

By: Nicky

About Me

Damnboiz

ประวัติส่วนตัว >> คลิก <<

View my complete profile